De Lamp is ooit gekocht bij die legendarische winkel voor tiendehands spullen: De Arm. Maar eigenlijk is dat van weinig belang. De Lamp was er altijd al, en zal er altijd zijn. Oudere inwoners van het Utrechtse stadje U. kennen de krachten van De Lamp, maar als je ze erover aanspreekt vluchten ze schichtig weg of reageren geïrriteerd, alsof erover praten de magische kracht van De Lamp zou doen verminderen. Volgens de overlevering bestaat er ook een witte en zelfs een blauwe versie van De Lamp, maar die heeft niemand ooit gezien. Hoewel, in het bushokje bij de daklozenopvang hier in het Utrechtse stadje U. resideert een verwilderde man die een foto van de blauwe versie van De Lamp bij zich draagt. Af en toe haalt hij hem uit zijn voddige jas en kijkt ernaar, als was het een foto van een dierbaar familielid. Maar vraag hem niet of je de prent even van dichtbij mag bekijken, hij zal je in het gezicht spugen en je vloekend en tierend ('De Lamp zal zichzelf bezighouden met de wrede straf voor de heiligschenners die zijn heiligdom ontwijden! Zijn woede zal vreselijk zijn, en om die te stillen is er BLOED nodig! Sterf, ellendige! En mogen je ingewanden voor eeuwig rotten in-') zijn bushokje uitschoppen. De Lamp heeft onvermoede krachten: zelfs al doe je er een kapot peertje in, hij geeft licht. Poets hem op en hij gaat glimmen. Stel hem een kwellende levensvraag en De Lamp geeft vanzelfsprekend geen antwoord, maar doet dat op zo'n manier dat de vragensteller onmiddellijk vervuld wordt van een grote innerlijke rust, noem het verlichting zo u wilt. De Lamp bezit kortom een onzegbare innerlijke schoonheid, echter: hij is tegelijk wanstaltig lelijk. Zo lelijk dat hij de rest van het interieur van de gelukkige lampenbezitter meteen verheft tot een toppunt van verfijning en goede smaak. Terzake nu! Eind vorige maand gebeurde het. Ik had het al een beetje zien aankomen, maar het kwam - net als vorig jaar, nu ik er eens goed over nadenk - toch nog onverwacht: Ik werd jarig. Negenentwintig jaar, weer een jaar dichter bij de dood, en nog slechts een jaar de tijd om World Domination te bereiken. Mijn gebruikelijke verjaardagsdepressie begon een dag te vroeg en was heviger dan ooit. Verlichtte ik de duisternis in mijn hoofd bij vorige verjaardagen nog wel eens met het drinken van grote hoeveelheden whiskey in Café Havenzicht, dit jaar verviel ik in zo een enorme apathie dat zelfs het vooruitzicht van alcohol mij niet trok. Was dit een voorteken? En zo ja, voor wat? Jankend lag ik de volgende dag onder een stapel jassen, toen ineens Zero aanbelde met in zijn hand een in een Albert Heijn-tas verpakt, lampvormig cadeau. Mijn hart maakte een sprongetje van vreugde. Zou het De Lamp zijn? Of toch een hartritme-stoornis? Fluks keerde ik de tas om, en ja hoor: tussen een prei, een paprika, een zespak Hertog Jan en een stripboek van Thorgal lag hij daar op tafel: De Lamp! Nu zal alles anders worden! dacht ik meteen. Mijn leven zal vervuld raken van liefde, gezondheid, geluk, wijsheid, tjiks met Gouden Onderstellen™, de bijbehorende geile neukseks, geld, Furby's®, succes, het bezoekersaantal van startpagina.nl op mijn site, een lease-auto en een Gucci®-horloge! Toch? Dus, nou ja. Het is inmiddels eind juli, iets meer dan een maand na mijn verjaardag, en ik ben De Lamp alweer kwijt. Hij fungeerde - samen met een tosti-ijzer, hoe profaan - als geschenk voor Remment, die zijn nieuwe huis in het 's Gravenhaagse stadje 's G. inwijdde. En wat is er allemaal gebeurd in de maand dat ik De Lamp in mijn bezit had? Helemaal niks. Ik heb een hele maand lang alleen maar op de bank gezeten (of eigenlijk zweefde ik er twee centimeter boven) en naar De Lamp gekeken, mij eerst afvragend wat nu precies de kracht van het ding was, en later ook of hij überhaupt wel een kracht hád. Ik kwam er niet uit. De Lamp gaf zijn geheimen niet prijs en ik kan ze u dus ook niet vertellen. En dat is eigenlijk maar beter ook: het onzegbare verwoorden is het vermoorden. De Lamp is tegelijk object en subject, twee en min twee, beweging en rust, weten en niet-weten, Yin en Yang, roze en gele vla, Laurel en Hardy, Buddah en God, en dat allemaal voor een tientje bij De Arm. Amen. [ Maar wat is het? ]