'Met Oxysept.' 'Hé, ouwe rups! Met Paalman spreek je!' 'Gozer! Heb je nu alweer een nieuw telefoonnummer?' 'Ja, nee, wacht, dit is mijn Blackberry, daar zit geloof ik een andere simkaart in.' 'Ik dacht al. Hoeveel mobi's heb je nu?' 'Vijf, of zes, met die Blackberry erbij.' 'Ben jij zo belangrijk dat je zes mobi's nodig hebt? Of is het gewoon een geval van getting high on your own supply?' 'Allebei, eigenlijk... Maar ik heb ze allemaal op voice-mail staan, want anders word je helemaal gek. Elke avond tussen zes en zeven luister ik de berichten af.' 'En dan? Iedereen terugbellen?' 'Nee, ik neem het voor kennisgeving aan. Het is toch allemaal gewauwel. Net als die driehonderd mailtjes per dag waar ik in het cc-veld sta, die gaan direct de vlakspoeler in. Anders kom ik toch niet aan mijn werk toe?' 'Nee, da's waar. Eigenlijk heb jij het niet makkelijk... Hoe hou je het vol?' 'Ik weet het ook niet... Ik probeer weleens te ontspannen, maar dat is ook keihard werken. Laatst had ik me op aanraden van een collega opgegeven voor een cursus meditatie, maar de eerste twee avonden kon ik al niet, ik moest overwerken. Dus dat ontspannen is op de lange baan geschoven. Hoewel, laatst heb ik in de tuin een half uur naar een vogel zitten kijken.' 'Door de loop van je luchtbuks, neem ik aan?' 'Verdomme, Oxysept, neem je me wel serieus? Ik heb daar gewoon een half uur gezeten! Ontspannen! Nespressootje erbij, sigaartje...' 'Laptopje?' 'Die ook, ja. Ik moest nog wat dingen regelen. Je kent het wel.' 'Eigenlijk niet, maar goed... Bedoel je niet dat je gewoon porno zat te kijken?' 'Porno? In de tuin? Nee, ik ben niet zo van de buitenseks. In zo'n natuurgebied je auto parkeren kost al gauw vier euro vijfentwintig per uur. Kijk, en dat vertellen die wijven er niet bij in die spotjes 's nachts op tv! Je zult het trouwens niet geloven, maar ik kijk de laatste tijd helemaal geen porno meer.' 'Wat zullen we nou krijgen?!' 'Ik weet ook niet hoe het komt. En dat terwijl ik sinds kort nog wel dat pornokanaal op mijn tv heb, hoe heet het, Private Lives of zo.' 'Private Spice.' 'Ja, dat is het! Nou, dan zit ik dus te zappen en... Wacht eens even, hoe wist jij dat?' 'Eh, dat kwam ik laatst tegen in een artikel in Vrij Nederland, een essay over de vermainstreamisering van porno tegen de achtergrond van een nieuw interbellum, geloof ik.' 'Vrij Nederland? Dat is toch opgeheven toen de Tweede Wereldoorlog voorbij was?' 'Nee, nee... Je bent in de war met Volk en Vaderland, denk ik... Het weekblad van de NSB.' 'Dat zal dan wel. Nou ja, dat is toch ook geen marketingkanaal voor ons. Te oud en te blank, die doelgroep.' 'Van de NSB?' 'Nee, van Vrij Nederland! Anyway, dan zit ik dus te zappen, en dan kom ik langs Private Spice, zie ik daar vijf minuten lang een close-up van een lul die in een kut verdwijnt en er weer uit komt. Erin en eruit, erin en eruit.' 'Ja, dat is porno, hè...' 'Wil je wel geloven dat het me niks meer interesseert, Oxysept? Of had ik dat al gezegd? Dan zap ik dus gewoon door. Ga ik lekker naar de Tweede Wereldoorlog kijken op National Geographic, of zo. Niet die Tweede Wereldoorlog van vroeger, maar die nieuwe, in kleur. Kom ik even later weer langs Private Spice, zie ik nog steeds hetzelfde! Een lul en een kut, erin en eruit. In die tijd hebben de Duitsers al de halve Sovjet-Unie veroverd, en nog een stukje Afrika erbij ook! Ik bedoel: waar hebben we het dan nog over?' 'Ja, zo gaat dat. Erin en eruit. Meer kun je er niet van maken. Minder ook niet, trouwens. Gek eigenlijk dat er nog steeds nieuwe pornofilms gemaakt worden terwijl er geen nieuwe manieren bij komen om seks te hebben. Daar zou ik eens een artikel over moeten schrijven voor Vrij Nederland. Vierduizend woorden, inclusief twee kaders. Wat zouden ze daar betalen per woord? Als het maar niet zo weinig is als de Groene Amsterdam-' 'Dus je snapt wel dat ik tegenwoordig liever in de tuin zit dan porno kijk. Alleen die katten van de buren, hè. Mijn hele tuin stinkt naar stront. En als het nou nog mijn eigen stront was... Laatst heb ik een foto van zo'n kutkat gemaakt met mijn nieuwe HTC en hem op alle lantaarnpalen in de straat gehangen met de tekst erbij: “Is dit uw kat? De volgende keer dat hij in mijn tuin komt, schiet ik hem dood.”' 'O ja, zulke posters hangen in mijn wijk ook, maar dan met foto's van buurtbewoners erop.' 'Tja, Oxy... Als jij dat armzalige uurtarief van je eens zou verdubbelen, zou je twee keer zoveel verdienen als nu en een huis in mijn wijk kunnen kopen. Kunnen we elke zondag ontbijten in dat café bij het Wilhelminapark. Espressootje erbij...' 'Laptopje... Maar tegen de tijd dat ik gemiddeld opsta, kun je in geen enkel café in Utrecht nog een ontbijt krijgen... Heb ik je daar al eens over verteld?' 'Da's waar ook. Sorry, Oxy, ik heb het zo druk dat ik steeds vergeet dat jij het ook niet makkelijk hebt. Hoe hou je het vol?' 'Ik weet het ook niet... Gelukkig heb ik als ZZP'er veel discipline, dus elke middag uit bed komen, dat doe ik gewoon, dat ben ik aan de maatschappij verplicht. Maar dan... Dan word ik meteen geconfronteerd met die grote vraag.' 'Waarom je leeft? Krijgen we dat weer? Ik zal je vertellen waarom je leeft: om zo veel mogelijk mobiele telefoons te kopen! Hoe lang heb jij nou verdomme die Nokia 3330 al? Acht jaar? Zal ik anders een leuke HTC-aanbieding voor je maken? Krijg je er een wit T-shirt van Fruit of the Loom bij en een Armani-geurtje. Nou ja, niet echt van Armani, maar zo ruikt-ie wel. Negentien euro vijfennegentig per maand, inclusief vijfhonderd sms'jes.' 'Bedankt, maar nee, ik bedoel meer die grote vraag of ik mijn zwarte of mijn grijze trainingsbroek aan ga doen. Die zwarte zit lekkerder, maar die grijze staat mooier. Dat is de belangrijkste keuze van de dag. En voor de rest... interesseert alles me niet zoveel meer, de laatste tijd. Het is toch allemaal gewauwel.' 'Zeg Oxy, je bent nog niet eens veertig en je lult nu al als een bejaarde! Volgens mij lijd jij aan het Matthijs van Heijningen-syndroom. Als amateurdokter weet ik daar alles van.' 'Je bedoelt dat m'n haar slordig zit en ik je niet uit laat praten? Dat valt toch wel mee? Ik borstel het elke zondagavond, als ik tenminste niet net mijn haarborstel heb uitgeleend aan de buur-' 'Nee, gek, niet die van De Wereld Draait Door... De filmproducent! Die zei een keer in een interview toen hem over één of andere film werd gevraagd of het hem wat deed: “Niets doet mij nog iets.”' 'Ja, dat herken ik wel... Niets doet mij nog iets. Soms val ik zelfs tijdens een telefoongesprek in slaap, zo erg is het al. Is me vorige week nog gebeurd toen ik de woningbouwvereniging aan de lijn had over de reparatie van mijn cv-ketel. Ik voel me nu eigenlijk ook een beetje moe. Denk dat ik...' 'Dat ik wat? Hallo?' '...' 'Ben je er nog? Oxysept? Hallo? Ouwe rups?' '...' 'Ik vul die HTC-aanbieding wel even voor je in! Na drie maanden wordt het overigens honderd euro per maand! Ga je zien!' [ Disclaimer: Ja, en toen zat ik onlangs met groot genoegen een dvd van Curb your Enthusiasm door te werken en bleek het 'erin en eruit'-gedeelte van deze conversatie daarin ongeveer woordelijk terug te komen. Aangezien die aflevering ver voor ik dit verhaal schreef op de Nederlandse tv te zien is geweest, zal Larry David wel eerder zijn geweest dan ik. Verdomme! ] Enniewee... Ook verkrijgbaar in deze serie: Het verrotte leven van Oxysept Balletjes in witte pap [ Maar wat is het? ] |