|
Op den negentienden februari van het jaar 1999 aanschouwde ik in devotie verzameld met Bin, Remment, Olaf en MartinR in zaal T. het optreden van techno-god en DJ Jeff Mills, die zijn Technics draaitafels net zo vloeiend beheerst als zijn Roland TR-909's, zo bleek.
Zaal T. was afgeladen met uiterst trendy geklede gozers en tjiks zodat ik enigszins afweek in mijn degelijke Starship Troopers-trui en versleten houthakkershemd, maar ik droeg mijn lot als een man. Nadat ik urenlang was opgegaan in de rook en de gestage stroom van 130 beats per minuut, spleet het dak van T. open en trof een lichtstraal mijn schedel. Engelengezang klonk, iedereen stond stil en ik dacht: Had de bekende dichter (ja, ik denk altijd met veel adjectieven) Paul van Ostaijen een 909 gehad, dan had hij waarschijnlijk net zo geklonken als Jeff Mills! Geheel van de kaart moest ik dit inzicht even verwerken met behulp van een goed plastic glas bier. Vervolg: en was ik niet Robert maar Paul van Ostaijen - overigens een Cascading Style Sheetsliefhebber avant la lettre (deze quote © Rene Voorburg) - dan had ik de set van Jeff Mills als volgt beschreven: |
|
Maar ja, ik ben Paul van Ostaijen niet... En dus verlieten wij om 04:00 geheel voldaan (iedereen) en lichtelijk in de war (alleen ik) zaal T, om onze fietsen te gaan zoeken die ergens langs de gracht aan het ijzeren hek verankerd zaten. Later dat weekend probeerde ik mijn nieuwe inzicht nog uit bij mijn tjik, maar die weigerde de geluiden van de 909 als muziek te beschouwen. Gelukkig kookte ze daarna een ovenheerlijke pasta met zalm voor me en was alles weer goed.
[ Maar wat is het? ] |