Mijn nieuwe, veel jongere vriendin

Eerder gepubliceerd als column in Playboy #01/2017

Ik heb ontdekt dat ik al een maand of zes 'van middelbare leeftijd' ben. Volgens de Oxford English Dictionary loopt de middelbare leeftijd van 45 tot 60 jaar, las ik op Wikipedia. Verontrustend.

Van het vervolg van de tekst werd ik nog minder vrolijk: 'Mensen op middelbare leeftijd beginnen vaak de eerste tekenen van ouder worden te vertonen. Hun huid wordt minder elastisch, hun haar begint grijs te worden of te verdwijnen, de maximum hartslag gaat omlaag, en de krachten, reflexen en het denkvermogen nemen af.'

Gauw klikte ik door naar een gedeelte van Wikipedia waar ik wel altijd vrolijk van word: de snacksectie. Zo blijken er in Nederland grote verschillen te bestaan tussen de ingrediënten van een patatje Oorlog. De simpelste variant is met pindasaus en mayonaise, maar in sommige gebieden krijg je pindasaus, mayonaise en uitjes. Nog uitgebreider kan ook: pindasaus, mayonaise, uitjes en curry - zo eten ze het graag in Noord-Brabant. Deze laatste versie heet in andere provincies dan weer patatje Kernoorlog. Na het lezen over friet Waterfiets en friet Catamaran kwam ik bij het lemma friet Saté. Daar stond: 'Friet saté is friet met saté.' Het leven is in al zijn complexiteit meestal simpeler dan je denkt.

Maar goed, voor deze man van middelbare leeftijd is het wachten nu op de midlifecrisis. Daar kijk ik met tegenzin naar uit, want ik ben helemaal geen type voor een midlifecrisis. Een midlifecrisis draait om rigoureuze veranderingen aanbrengen in je leven, en ik hou niet van veranderingen.

Zo moet je als midlifecrisislijder een nieuwe, veel jongere vriendin nemen. Klinkt leuk en zelfs opwindend, maar ik kan mijn huidige, slechts een beetje jongere vriendin al nauwelijks onder controle houden. Dus met een meisje van negentien zou het al helemaal niets worden. Ik zie me al uitgaan met haar vriendinnenclub, naar een minimal-technofeest in de kelder van een gekraakt bankgebouw. Leunend tegen de bar probeer ik de coole oom uit te hangen met teksten als 'Hebben jullie de nieuwe cd van Skunk Anansie al gehoord?' en 'Ik denk dat ik binnenkort maar van Myspace af ga'.

Bovendien is de kans groot dat mijn nieuwe, veel jongere vriendin als avondeten een voorverpakte quinoasalade van de Marqt (ze komt natuurlijk uit Amsterdam) op tafel zet, in plaats van zelfgemaakte andijviestamppot met gehaktballen. Met haar zwarte skinny jeans met die aanstellerige gaten op kniehoogte. Bah, ik heb nu al een hekel aan mijn nieuwe, veel jongere vriendin.

Maar het moeilijkste lijkt me nog wel: een motor kopen. Waar moet je beginnen? Ik zou het niet weten, ook al bereed ik in mijn tienerjaren een brommer, een blauwe Zündapp ZD40, met mijn neus op het stuur elke dag met een vaartje van 37 tot 53 kilometer per uur (afhankelijk van de windrichting en -sterkte) langs de Verlengde Hoogeveense Vaart naar Emmen. En aan het eind van de dag gelukkig ook weer terug, want Emmen is geen plek waar je langer dan noodzakelijk wilt zijn, zelfs niet korter dan noodzakelijk.

Zündapp is een afkorting van Ziet U Niet Dat Alles Precies Past, zeiden Zündapp-rijders tegen vrienden met een ander merk brommer. Kreidler-bezitters lachten we uit omdat deze merknaam stond voor Krakend Roest En Is Doorlopend Lek En Rot. Honda was: Hoge Onderhoudskosten Na Dure Aanschaf. Je kunt het je nu niet meer voorstellen met je Netflix, maar deze grappen waren in de jaren tachtig zo ongeveer het toppunt van humor. Het was in alle opzichten een barre tijd, maar ik heb het overleefd en als beloning wordt nu mijn huid minder elastisch. Ik ga denk ik maar eens even naar de snackbar.

<< Vorige column | Volgende column >>



[ Maar wat is het? ]