Twee vrouwen, één opblaasbadje

Eerder gepubliceerd als column in Playboy #10/2016

Het is al dagen tropisch warm en ik sta al dagen vanuit mijn werkkamer op de tweede verdieping naar de nieuwe jonge overbuurvrouw te kijken die met een vriendin in haar opblaasbadje in de tuin ligt. Of kijken, het is meer gluren wat ik doe. Ik heb weliswaar geen lange regenjas aan en verstop me achter een gordijn in plaats van achter een struik, maar een gluurder, dat ben ik.

De buurvrouw des huizes draagt vanmiddag een blauwe bikini, de vriendin is voor roze gegaan. Ze liggen tegenover elkaar met hun hoofd op de rand, voetzolen tegen elkaar aan en hebben allebei een glas witte wijn in hun hand. Af en toe spetteren ze elkaar nat en lachen daar klaterend bij. Wacht, nu komt de vriendin druipend het water uit en loopt naar de voetpomp. Voorovergebogen staat ze met haar billen naar mij toe lucht in het badje te duwen en ik hijg in hetzelfde ritme mee. Ik probeer een grap te verzinnen over vrouwen en pompen, maar het lukt niet - er zit bijna geen bloed meer in mijn hersenen.

Als de vriendin weer in het badje gaat liggen en er minutenlang niets gebeurt, ga ik achter mijn bureau zitten om een bezwaarschrift aan de Belastingdienst te tikken. Toch vreemd, denk ik, dat ik geobsedeerd ben door twee vrouwen in een opblaasbadje die niet eens naakt zijn terwijl er voor mijn neus een toetsenbord ligt waarmee ik binnen een paar seconden alle soorten porno op mijn scherm kan toveren die ik maar kan bedenken, en zelfs een paar soorten die ik niet kan bedenken. Wat houdt mij dan aan het raam gekluisterd?

Volgens mij is daar een term voor, wacht, ik heb hem, hij moest helemaal uit de jaren zeventig komen, maar daar is ie: dit heet erotiek. Dat je er zelf dingen bij moet denken en zo. En dat er dan een waterdruppel traag op een gebruinde huid valt en je dieproodgestifte lippen ziet - een vrouwenstem zegt wat onverstaanbaar opwindends in het Frans, het kan net zo goed het telefoonnummer van de Belastingdienst zijn - en dat dat dan spannend is. Erotiek dus. Misschien zo gek nog niet.

Maar dit is 2016, dus klik ik mijn bezwaarschrift weg en ga op zoek naar een filmpje waarin twee vrouwen het met elkaar doen in een opblaasbadje in een tuin. Na twee mislukte pogingen (de eerste keer krijg ik een instructiefilmpje over opblaasbadjes opblazen en de tweede keer iets met grappige kittens) heb ik beet. Dit ziet er goed uit: de vrouwen hebben zelfs een blauwe en roze bikini aan, al liggen die kledingstukken na twee minuten reeds in de tuin.

Terwijl ik onbeperkt zit te genieten, draait de camera van het opblaasbadje naar een raam twee hoog aan de overkant waar een ongeveer 45-jarige man met een raar baardje en een rood hoofd van achter een gordijn naar het topamusement staat te staren. Gadverdamme, denk ik, wat is dit voor vuiligheid? Is dit niet verboden? Kunnen we weer terug naar de twee vrouwen? Nog een keer gadverdamme, nu lijkt het er zelfs op dat de ongeveer 45-jarige man zijn Geheime Deel tevoorschijn gaat halen. Ik duik half-vallend onder mijn bureau en stop het filmpje door op de resetknop van mijn computer te drukken - dat ik hiermee mijn bezwaarschrift kwijtraak, neem ik graag voor lief.

Wanneer ik weer op mijn bureaustoel zit, voel ik me nog steeds vies. Ik wil mezelf schoonspoelen. In een opblaasbadje, met veel chloor in het water. En twee vrouwen in bikini. Of drie. En vier speeltjes. Gelukkig is mijn computer alweer bijna opgestart.

<< Vorige column | Volgende column >>



[ Maar wat is het? ]