![[ Smurrie ]](images/smurriekopje.gif)
|
Rock 'n roll historie: Sinds 9 december 1998 is mijn vroegere band Smurrie heropgericht. Ooit begonnen als Hell on wheels en redelijk bekend in de omgeving van oefenruimte GoGo aan het Boterdiep in het Groningse stadje G., zijn we wegens banen, verhuizingen en algehele lamlendigheid (dat laatste vooral mijnerzijds) uit elkaar gevallen, zoals dat ook gebeurde met The Beatles en Soundgarden. Maar nu dus weer bij elkaar, zoals dat ook gebeurde met The Eagles en Crosby, Stills, Nash en Young. Uniek in de geschiedenis van de rock 'n roll is dat ons grote reunion concert tevens ons allereerste concert was. In zijn zevenjarig bestaan heeft Smurrie inmiddels vijf keer opgetreden. Dat gaat lekker zo. |
Laatste wijziging: do 1 dec 2005 15:09 uur d o n d e r d a g 1 d e c UTRECHT - Ook in de muziek geldt: minder is meer. Was Smurrie bij zijn een-na-laatste optreden nog een trio, het meest recente optreden werd als duo uitgevoerd. Zo doorgeredeneerd zou Smurrie na het volgende optreden niet meer bestaan, wat maar weer bewijst dat doorredeneren tot niets leidt. Maar goed, daar stonden en zaten we dus, voor een ongeïnteresseerd publiek, op het open podium van café De Stad, op zaterdagavond 29 oktober 2005. Deze keer hadden zanger/chauffeur/mondharmonicaspeler Harm en ik het anders aangepakt dan bij alle voorgaande concerten: we hadden afgesproken niet zenuwachtig te zijn. Nu, deze methode kan ik iedere artiest aanraden - nog nooit waren we zo relaxed tijdens een optreden, en dat terwijl ik op een geleende gitaar speelde en Harm een geleend T-shirt aan had. Aangezien vorm en inhoud in de kunst één moeten zijn, speelden we vier nummers van Neil Young: voor de pauze Out on the weekend en Old man, na de pauze The needle and the damage done en My My, Hey Hey (Out of the blue). Niet echt eindexamenonderdelen op het conservatorium (waar heb ik dat eerder gelezen?), dus om de makkelijkheidsgraad een beetje te compenseren speelde ik tijdens de soundcheck het met moeilijke jazz-akkoorden volgebouwde thema van doktersserie Zeg 'ns Aaa. Gelukkig was het geluid al goed afgesteld nog voordat ik bij de solo kwam, want bij dat gedeelte komen mijn vingers altijd tussen de snaren, om collega Jan Akkerman maar eens te parafraseren. Hoewel we zoals gezegd geen nummers van Belle & Sebastian of Spinvis deden, was er toch een weblogger aanwezig in het publiek. Met zijn mobiele telefoon (voor de webloggers: een Sony Ericsson P800) maakte hij onderstaande foto. Een telefoon is bedoeld om mee te bellen, dus de foto is wat onscherp, maar onscherpe foto's, daar heeft Anton Corbijn zijn hele carrière aan te danken, wacht eens even, ik maak de foto zwart-wit, dan is het net een echte Corbijn: 
Toen we klaar waren en buiten op het terras met wat fans bier zaten te drinken van onze eerlijk verdiende consumptiebonnen, werd het nog verdomd gezellig. En net toen ik dacht dat echte vriendschap toch meer waard was dan het klatergoud, de gratis seks en de glamour van de roem, kwam mijn gabber Paalman aanfietsen om te vragen wanneer het optreden begon.
m a a n d a g 18 m r t TERSCHELLING-HOORN - Een lichtelijk uitgedund Smurrie gaf vrijdagavond 15 maart het kortste en beste concert uit zijn bestaan. Plaats van handeling: café De Groene Weide in het plaatsje Hoorn, gelegen op het eiland Terschelling. Om de vrijgezellenavond van drummer Bert wat op te leuken, hadden enige individuen uit de grote fanschare rondom de band hun contact met Hessel van der Kooy, de zingende eigenaar van De Groene Weide, die - in tegenstelling tot Smurrie - wel eens voor een uitverkocht Ahoy' heeft gespeeld, maar eens gereactiveerd en hem verzocht een podium te bieden voor een gastoptreden van Smurrie. De Groene Weide is een mooi café, maar net iets te ver weg. Zodoende werd ik reeds om twaalf uur 's middags in het Utrechtse stadje U. opgepikt door zanger Harm, die bij mij voor kwam rijden in zijn nieuwe oude Peugeot, die hij gratis had kunnen overnemen van een vriend van een kennis. Gratis auto's krijg je natuurlijk niet voor niets, bleek al snel - zo bestond de voorruit van dit nieuwe Halog-mobiel uit drie separate stukken glas die bijeen werden gehouden door wat verbleekte NCRV-stickers; stickers die op de vorige, zesentwintig jaar oude Halog-mobiel nog dienst hadden gedaan als camouflage van de roestplekken. Middels een dodenrit bereikten we via Deventer, Hengelo, Harlingen en West-Terschelling dan eindelijk de plek des heils, waar Hessel en zijn computer inmiddels al met hun tweede set bezig waren. Toen er tegen half twaalf ineens een snaredrum en hi-hat het podium opgetild werden, begon het Bert te dagen dat hij vanavond niet getrakteerd zou worden op een optreden van met kerstlampjes behangen, strippende mevrouwen, maar dat hij zelf voor het amusement moest gaan zorgen. Na een korte aankondiging door Hessel zelve betraden we gedrieën het podium, in diverse gradaties van nervositeit. Met gepaste eerbied hing ik de gitaar van Hessel om mijn nek, hoopte vurig dat de computer niet ineens een backingtrack van Terug naar Terschelling zou inzetten, en ging op hoop van zegen maar van start met Another 45 miles van The Golden Earring, het eerste nummer van onze set, die verder nog bestond uit Rockin' in the free world van Neil Young. Inderdaad, qua moeilijkheidsgraad nu niet bepaald eindexamenonderdelen op het conservatorium, deze twee nummers, maar toch slaagde ik er nog in een fout te maken in het eerste nummer: in het tweede stuk van het eerste couplet speelde ik zomaar een G in plaats van een Asus4. Hessel was echter de enige die de fout leek te horen - hij lachte mij vriendelijk uit vanaf de rand van het podium, en zat helaas net iets te ver van mij verwijderd om vriendelijk door mij geschopt te kunnen worden. Gelukkig bevatte Rockin' in the free world zo mogelijk nog minder akkoorden dan Another 45 miles, dus dat nummer werd zowaar foutloos afgewerkt. 
Na het optreden namen we het applaus van de laaiend enthousiaste menigte en een fles dure champagne van Hessel in ontvangst, waarna we de rest van de avond als echte rockers besteedden aan bierdrinken en elkaar op de schouders slaan, net als in die zware-shagreclame die je altijd in de bioscoop ziet - ware het niet dat zowel Harm als ik gestopt zijn met roken. Om twee uur ging het café alweer dicht, en dat was maar goed ook, want als der dagen zatte dertiger had ik dit bacchanaal ook niet veel langer meer volgehouden. In een ijskoude nacht liepen we onder een fraai uitgelichte sterrenhemel terug naar ons vakantiehuisje, nog enige tijd gevolgd door een aantal groupies van middelbare leeftijd, van wie er één beweerde dat ze nooit masturbeerde en een ander dat ze reeds zeven kinderen had gebaard.
(Respect gaat uit naar Michel voor de algehele coördinatie, en natuurlijk naar Hessel en De Groene Weide, waar je overigens ook bijzonder smakelijk kunt dineren - ik raad u de 'Bourgondische Kip' ten sterkste aan!) m a a n d a g 1 n o v 1 9 9 9 AMSTERDAM - Kunt u het geloven? Slechts zes maanden na het uiterst succesvolle concert in het Haarlemse stadje H. heeft Smurrie alweer een concert gegeven, ditmaal zelfs helegaar zonder één repetitie! Het optreden van zaterdag 30 oktober jongstleden in Badhuistheater De Bochel in het Amsterdamse stadje A. kreeg na een stuk of vijf nummers een onverwachte wending, toen er ineens een trompettist naar de microfoon kwam lopen, zijn koffer opende, er zowaar een trompet uit haalde (of was dat nou een trombone? Ik heb niet zoveel verstand van muziek, eigenlijk) en spontaan een partijtje mee begon te blazen tijdens Stray cat strut! In de juiste toonsoort ook nog! (Welke dat was weet ik ook niet. Ik heb niet zoveel verstand van muziek, eigenlijk.) Gelukkig raakte ik niet in paniek en bleef ik onverstoorbaar de magische akkoordenprogessie Cm / Bb / Ab / G7 spelen op de dure gitaar van Leo, die het zelf - op zijn eigen verjaardag notabene - moest doen met een of ander Spaans gitaartje van dubieuze makelij. Volgende keer moet deze mysterieuze blazer maar weer meedoen, of zouden we dan muzikale meningsverschillen gaan krijgen omdat hij alleen maar nummers van de LP Gouden Trompetsuccessen van de Gebroeders Brouwer wil spelen? Slechts negen nummers werden er gespeeld tijdens dit bliksemoptreden, dat door zijn kortheid de legendarische status van Smurrie alleen maar bevestigde. z o n d a g 20 j u n 1 9 9 9 HAARLEM - Ik begon mij enigszins zorgen te maken over de streetcredibility van Smurrie, toen ik gisteren zelfs veertigplussers de dansvloer op zag stormen tijdens ons optreden. Dat krijg je er nou van als je zoveel ouwe lullen-muziek op je repertoire hebt staan. Toch maar 's een nummer van de Wu-Tang Clan of NWA gaan coveren, misschien. Tip voor collega-gitaristen: zet nooit een skibril op tijdens een optreden! Na slechts vier seconden is-ie volledig beslagen en zie je niet meer welke akkoorden je speelt, hetgeen er gisteravond bij mij voor zorgde dat ik diverse nummers een geheel onverwachte, laten we zeggen eh... jazz-fusionbehandeling gaf. Mocht ik een van de gisteravond aanwezige dames of heren ertoe kunnen overhalen een recensie te schrijven van dit optreden, dan kunt u die later deze week natuurlijk alhier lezen. m a a n d a g 14 j u n 1 9 9 9 WYBERTJESMODEL - Na de uiterst succesvolle repetitie van afgelopen zaterdag in het Deventer stadje D., maakte ik vanavond een ietwat chaotischer oefensessie mee. Waarschijnlijk kwam het door het ontbreken van drummer Bert, die ons er normaal altijd op wijst dat een lolletje tussen het werk door best kan, maar dat er ook serieuze dingen gedaan moeten worden in het leven! Gelukkig was stergitarist Leo wel aanwezig, en samen met Harm en mij worstelde hij zich door de rituele verkrachting van klassiekers als Mrs. Robinson, Live forever en Stray cat strut. Inderdaad, we hebben ons repertoire lichtelijk aangepast aan de doelgroep van zaterdag aanstaande: dertigjare vrouwen. Kunst en commercie kunnen tenslotte heel goed samengaan, mits iedereen maar bereid is zich onvoorwaardelijk te hoereren. m a a n d a g 12 a p r 1 9 9 9 VOICE-MAIL - De Smurrie-repetitie van vrijdagavond is naar omstandigheden goed verlopen. Geheel volgens de rolverdeling kende drummer Bert alle nummers twee maanden voor het optreden volledig uit z'n hoofd, had ikke de dag van tevoren net op tijd de meeste accoorden bij elkaar gesprokkeld en geoefend tot mijn vingertjes bijkans verkrampten en wist zanger/multi-instrumentalist Harm drie uur voor de repetitie nog niet wat voor nummers er eigenlijk geoefend gingen worden. Dat meldde hij mij dan ook heel attent op mijn voice-mail, waarop ik overigens een hilarisch bericht heb staan dat er voor zorgde dat Harm wat moeilijk uit zijn woorden (MP3, 127 Kb.) of woorden (WAV, 346 Kb.) kwam. Speciaal voor deze repetitie (of eigenlijk geheel toevallig) werden we vrijdagavond versterkt door stergitarist Leo die, mits hij tegen die tijd niet op vakantie is, Smurrie gaat versterken bij het komende concert. Misschien dat ik het dan aandurf over zijn megaphilspectorwallofsound een bescheiden solo te spelen in een willekeurige pentatonische ladder. d o n d e r d a g 8 a p r 1 9 9 9 NCRV-STICKERS - De Here zij geloofd en geprezen: de eerste Smurrie-repetitie van 1999 komt eraan. Het evenement vindt morgenavond plaats in de tot woonstede verbouwde lagere school waar zanger Harm zich meestal ophoudt, gesitueerd in de wijk de Hoogte in het Groningse stadje G. Ik hoop dat we nog een stukje gaan rijden in Harms 26 jaar oude Opel, met roestplekken die door wat verbleekte NCRV-stickers worden gecamoufleerd en waarin de eventuele passagier geacht wordt de blower gedurende de hele rit in het dashboard te drukken. (Eén keer werd de eventuele blower geacht om de passagier gedurende de hele rit in het dashboard te drukken, maar dat was een minder goed idee.) Ooit zal ik over deze auto een ultiem rock en roll-verhaal schrijven, maar nu niet, want ik moet de trein van 17:31 halen. Woensdag heb ik reeds diverse jetsers van kneiters ingestudeerd, dus aan mij zal het niet liggen. Aan wie dan wel? En wat dan precies? Dat vertel ik u maandag. m a a n d a g 14 d e c 1 9 9 8 DALEN - Het grote Smurrie reunion concert van twaalf december 1998 in Huize Beek! Rock 'n roll-gebeurtenis van het jaar! Ik hoorde tenminste na elk nummer mensen klappen, hoewel het me opviel dat de geluidssterkte van het applaus omgekeerd evenredig was met de lengte van het voorgaande nummer. De setlist werd niet helemaal netjes afgewerkt, maar dat is rock 'n roll. Het grootste deel van de nummers is echter wel voorbij gekomen. Helaas werden er wat weinig beha's, teddybeertjes en slipjes (eventueel gedragen) op het podium geworpen. Respect gaat uit naar Aad voor het ter beschikking stellen van zijn akoestische gitaar met snoer, Serge voor het in allerijl laten aanrukken van een extra Marshall voor nog meer beukplezier, en Vincent voor het schrijven van deze geheel objectieve recensie: Gebeurtenis: concert Smurrie Plaats en tijd: Dalen, twaalf december 1998 Gezien door: Vincent Kops Hagedoorn Nog te zien op: negentien juni in Haarlem Concerten amuseren, matten af, ontroeren of bezorgen kippenvel. Het komt echter zelden voor dat je het gevoel hebt bij een stukje geschiedschrijving aanwezig geweest te zijn. En dat was nu precies wat een stel jonge mannen met hun oorsprong in Oost-Nederland teweeg bracht. 
Samen met multi-instrumentalist Harm en veelzijdig drummer Bert zette de getalenteerde gitarist Robert een project op om de ongerepte schoonheid van oude folk- en rocknummers, welke menigeen alweer vergeten was, weer op de kaart te zetten. Het doorwrochte songmateriaal wat dit trio ten gehore bracht mag in geen enkele platencollectie ontbreken. SMURRIE toonde zich schatplichtig aan levende legendes als Neil Young en de Rolling Stones.
Het feit dat niet alle nummers even strak werden uitgevoerd kwam de breekbaarheid van het songmateriaal alleen maar ten goede.SMURRIE speelde aanvankelijk 2 sets maar werd door de programmeur zelf aangespoord tot een derde set. Tijdens het laatste deel van dit optreden werd als gast Aad op het podium gesleurd om daar nog wat nummers mee te komen zingen. Het heldere stemgeluid van Aad compenseerde ruimschoots zijn gebrek aan tekstvastheid. Maar Michael Stipe is het levende bewijs dat tekstvastheid, of het gebrek daaraan, geen reden is voor het mislukken van een muzikale carrière.
Menig popscribent zal zich de vingers aflikken bij het beluisteren van dit aanstormende trio en het zal slechts een kwestie van tijd zijn dat SMURRIE het clubcircuit zal veroveren en te horen zal zijn door het hele Nederlandse volk en niet alleen door een select groepje genodigden.
|