![[ Met thee wordt geen kunst gemaakt ]](images/kunsttitel.gif) Bambizut(Korte samenvatting: Er moet een kunstwerk aan de wand bij Oxysept. De hulp van klusjesman L. is hierbij onontbeerlijk. Tussen de twee heren ontstaat een levendige discussie over de vraag wat kunst is.)
Het begon allemaal met een mysterieus pakketje dat op een stormachtige middag door Oxysepts vaste pakjespiet bij hem werd bezorgd. Een afzender was op het dikke bruine papier nergens te bekennen, alleen een witte sticker met de handgeschreven tekst maar wat is het? - ik had het zelf niet beter kunnen formuleren, dacht Oxysept.
Met zijn huishoudschaar, werkmansnijptang en uitbeenmes ging hij het pakketje te lijf, en ziedaar, onder een laag bubbeltjesplastic lag een kunstwerk. Niet zomaar een non-descript vingerverfschilderij van een herintredende huisvrouw met moedermavo, nee, het ging hier om Bambizut van Jeroen Bosch! Materiaal: Epson Stylus P50 op Epson Premium Glossy 255 g/m2! 
Oxysept herinnerde zich ineens weer hoe hij het kunstwerk een maand eerder voor tweehonderd euro (of was het nu tweeduizend euro?) had aangeschaft op een vernissage in het Rotterdamse Stadje R. Nu het eindelijk in het Utrechtse stadje U. was gearriveerd, moest het zo snel mogelijk aan de blauwe wand in de werkkamer, vond hij. Meteen mailde Oxysept zijn vaste klusjesman L., want zelf kon hij nog niet eens een band plakken, een lamp aan het plafond hangen, een tjik versieren of zijn gordijnen wassen zonder dat deze tien centimeter korter werden.
Terwijl hij wachtte op antwoord van L., drukte hij wat bubbeltjes van het bubbeltjesplastic stuk. Plop! Plop! Plop! Wat een pret! En nog bijna extragratis ook! Had hij niet beter alleen het bubbeltjesplastic kunnen kopen en het kunstwerk in het Rotterdamse stadje R. kunnen laten? Plop? Nu ja, voor dit soort overwegingen was het inmiddels te laat. Bovendien, hij had toch virtueel geld zat - en wat was een nuttiger besteding voor zijn euro's dan kunst? Oxysept werd in zijn lustige geplop en financieel-artistieke mijmeringen ruw gestoord door de bel. Hè, jammer, daar was L. al. Voorlopig dus even geen plopperij meer. L. had vijf gereedschapskoffers, een Rolykit, een rolmaat en een rol biscuit bij zich en stalde alles uit in de hal. Dit ziet er professioneel uit, dacht Oxysept, vooral die twee schoenen onder die stoel. 
'Je weet toch wel dat mijn woningbouwmuren dunner zijn dan de wettelijk vereiste dikte in Nederland?' vroeg Oxysept. Ja, dat wist L. nog van de vorige kluskeer, toen hij per ongeluk door de muur van Oxysepts werkkamer heen had geboord en er aan de andere kant, in de keuken, een stuk gips in de vorm van het continent Afrika in Oxysepts gootsteen was gevallen.
'Het zit die arme negertjes ook niet mee,' had Oxysept nog gezegd toen hij de ravage zag. 'Eerst die vliegjes op hun gezicht en nu dit weer. En toch altijd vrolijk zijn. Daar kunnen wij in het Westen nog wat van leren.' Terwijl Oxysept in zijn hal een plastic zakje met glimmende spijkers stond te bewonderen dat hij had opgediept uit een van de gereedschapskoffers, riep L. dat hij al een schroef in de muur van de werkkamer had weten te impregneren. Oxysept liep er naartoe om deze eerste mijlpaal in het project Bambizut te controleren en eventueel te evalueren. Hij was even stil van het vertoonde vakmanschap. 
'Mooi, hoor. Het doet me een beetje denken aan die schroef met dat geheime spionagemicrofoontje van Edwin de Rooi van Zuidewijn, of hoe spel je dat,' zei hij na een tijdje. 'Die schroef in de werkkamer van Beatrix. Zouden wij nu ook afgeluisterd worden? Dat er iemand van de AIVD zeshonderd keer plop in zijn logboek moet schrijven? Straks denken ze nog dat hier illegale minimalparty's worden gehouden door een stelletje stronken studenten met halflang haar!'
Oxysept ging naar zijn versterker en draaide de volumeknop een flink eind naar rechts. 'IK ZET ARROW CLASSIC ROCK WEL WAT HARDER!' riep hij. 'ONS KRIJGEN ZE NIET TE PAKKEN!' *steekt vuist in de lucht* 'ALWEER QUEEN, TROUWENS!' 
Is this the real lifeis this just fantasy Caught in a landslide no escape from reality Open your eyes look up to the skies and see I'm just a poor boy I need no sympathy Because I'm easy come, easy go a little high, little low Anyway the wind blows doesn't really matter to me to me Allemaal leuk en charmant, zo'n schroef in de wand, maar Oxysept ging toch maar even aan de andere kant van de muur kijken, in de douche, of er daar niet een stuk gips in de vorm van het continent Zuid-Amerika in de wasbak was gevallen. Hij maakte een foto van de muur met zijn Canon PowerShot A10 en bekeek het kunstwerkje meteen op het schermpje aan de achterkant. 
Gelukkig - er was geen gat in de muur te zien. Wel de reflectie van de flits in de badkamerspiegel en een stukje Oxysept. 'Een foto van mijzelf die een foto maakt van mijzelf in een spiegel... Wonderlijk. Zoiets heb ik nog nooit gezien in mijn bijna twintig jaar op het grote internet,' mompelde hij, en slofte weer terug naar de werkkamer, waar L. inmiddels klaar was om Bambizut zijn plaats te geven. Onderweg draaide Oxysept Arrow Classic Rock weer terug naar conversatieniveau, want hij voelde een gesprek naderen.
In één vloeiende beweging hing L. de lijst aan de muur. Beide heren deden een stap achteruit om Bambizut in volle glorie te bewonderen. 'Prachtig,' zei L., 'maar is het kunst?''Dat ligt er maar aan,' antwoordde Oxysept. 'Bij dit soort discussies hanteer ik meestal de definitie van Gerard Reve. Als ik niet voortijdig in slaap ben gevallen, natuurlijk. Wacht, ik pak hem er even bij.' Oxysept liep naar zijn boekenkast, haalde er een brievenboek van Reve uit en sloeg het meteen op de juiste bladzijde open. 'Kunst is een gestileerde menselijke handeling of een product daarvan, waarvan een ontroerende werking uitgaat,' las hij voor. 
Hij keek nog eens naar Bambizut. 'Een product van een gestileerde menselijke handeling is dit zeker,' zei Oxysept, 'dus dat criterium kunnen we bij dezen afvinken.' Hij schreef een denkbeeldig v'tje in de lucht met zijn echte wijsvinger. 'En met die ontroerende werking zit het ook wel goed.' Met dezelfde wijsvinger pinkte Oxysept een traantje weg. Dan, met verstikte stem: 'Dat Bohemian rhapsody grijpt me toch iedere keer weer bij de strot. Is er nog bubbeltjesplastic, eigenlijk?'
Ooh yeah, ooh yeah nothing really matters anyone can see Nothing really matters nothing really matters to me Anyway the wind blows... [ Lauwe thee ] Han Hoogerbrugge Kippfests Sneeuwwitje Cinto Zero Zaza Richard Kuiper Henk Krist Loes 2 Breshnev Tankman Venz ansichtkaarten Collectief BiBi Loes Remment Tengees Olaf [ Maar wat is het? ] |