[ Oxysept gaat verhuizen ] Verhuizen, ik moest verhuizen. Inpakken, ik moest inpakken. Selecteren, ik moest selecteren. Drie vuilniszakken met oude kleren gooide ik in de Humanitas-bak aan de Croesestraat. Trots belde ik meteen daarna mijn immer milieubewuste tante T. op.  'Ik heb drie vuilniszakken met oude kleren in de Humanitas-bak gegooid,' joelde ik door de hoorn.  'O, dus nu heb je geen kleren meer?' antwoordde tante T. snedig, want humor zit bij onze familie in de genen, behalve bij degenen die geen humor hebben. (Als u binnenkort op het journaal beelden ziet van braaf lerende negertjes in 'de warme landen', en ze gaan gehuld in een T-shirt met het opschrift Jopie's Bloemenhuis of Eet vaak bij Sjaak, dan weet u dat Humanitas werkt.) Aan zwaar tillen til ik nogal zwaar, dus na het weggooien van nog eens elf vuilniszakken met rommel vroeg ik een ervaren verhuizer uit mijn vriendenkring wat of dat ik nog meer kon doen om mijn verhuislast te minimaliseren.  'Je moet je harde schijf leegmaken,' zei hij. 'Staan er veel plaatjes op je computer?'  'Ach, wat is veel?' was mijn wedervraag. 'Een stuk of duizend?'  'Ja, daar ga je al. Weinig mensen weten dit, maar ieder plaatje van twintig kilobyte weegt gemiddeld vier gram. Als je ze allemaal tijdelijk op internet zet, bespaar je zo vier kilo aan harde-schijfruimte. Scheelt toch weer bij het tillen van je pc!' Ik wist niet goed wat ik van zijn bewering moest denken. Maar deze vriend was technisch onderlegd: hij kocht af en toe het tijdschrift Computer Idee en had onlangs nog alle nummers van zijn negenhonderd cd's in mp3'tjes getransformeerd en op zijn ftp-server gezet, want 'dan kan ik er op mijn werk ook naar luisteren'. Jammer dat hij alleen maar kutmuziek had en trouwens ook geen baan, maar dat deed niks af aan zijn prestatie.  'En na de verhuizing haal je je plaatjes gewoon weer naar je computer. Downloaden heet dat,' overtuigde hij mij definitief van zijn vakkennis. Het woord 'downloaden' sprak hij overdreven gearticuleerd uit, met een zuinig mondje. Ik moest ineens denken aan de remonstrantse predikante W. Hudig-Semeijns de Vries van Doesburgh en raakte in een contemplatieve stemming.  'Wat heeft verhuizen eigenlijk voor zin?' vroeg ik mijn vriend. 'Je laatste huis is toch altijd hetzelfde: een houten optrekje, bestaande uit zes planken. Met authentieke details en beschut gelegen. U gaat hier nooit meer weg. Prijs inclusief kosten koper,' imiteerde ik op zalvende toon een makelaar die ik onlangs had horen praten. 'Waarom zou ik niet meteen daarheen verhuizen,' vervolgde ik, 'in plaats van via zeven andere huizen met bijbehorend gedoe?' Mijn vriend keek me aan en dacht lang na. 'Je moet je harde schijf leegmaken,' zei hij tenslotte. Ja, tijdens een verhuizing leer je je vrienden kennen. Er was helemaal geen tijd voor contemplatie, want ik moest verhuizen, inpakken, selecteren. Dus heb ik mijn harde schijf vier kilo lichter gemaakt. Van de duizend plaatjes wil ik er acht bewaren en met u delen (de andere 992 waren van pornografische aard). Kijkt u even mee naar wat ik zoal vond? Ja! Supertoppie! Knallen! Oxy is oké, olé olé!