|
'Met Paalman.' 'Hé, ouwe rups! Het is mij, Oxysept!' 'Gozer! Al wat bijgekomen van gisteravond?' 'Ach, wat zal ik zeggen... Een kan koffie en een banaan doen wonderen.' 'Een banaan? In je anus, neem ik aan? Ga je binnenkort soms mee met zo'n vissersboot, jij retejo-' 'En jij maar filmen, zeker? Nee, die banaan verdween gewoon in mijn mond. Goed voor de vitamine B. Maar ben je alweer een beetje wakker?' 'Zoiets... Ik heb net mijn maag geleegd in de wc. Eens kijken of ik m'n koffie binnen kan houden.' 'Ja, ik tap ook net een mok vol. Nog laat gemaakt, dan?' 'Zeven uur was ik thuis.' 'Zeven uur?! Jezus, Paalman... Ik al om vier. Eigenlijk om half vier, maar ik kon mijn fiets niet meer vinden... Heb een half uur heen en weer gerend voor De Kruising, totdat ik me ineens herinnerde dat-ie op het Janskerkhof stond.' 'Hahaha!' 'Maar waar ben je dan nog geweest tot zo laat? De Toeter?' 'Nee, ik ben met die tjik meegegaan.' 'Ah, die ene van die twee die bij de deur naar het terras stonden?' 'Ja, die.' 'Die zure, met dat groene ding aan? Of die andere?' 'Die andere, maar die was trouwens ook zuur. Ze waren allebei zuur. Het was een-en-al zurigheid. Het is dat ze geen yoghurt hebben in De Kruising, anders had ik dat voor ze besteld. Konden ze hun zuurgraad weer wat omlaag brengen.' 'Volgens mij wordt die zuurgraad door de yoghurt alleen maar hoger, maar dat weet ik eigenlijk niet zo goed... De vrouwelijke anatomie blijft voor ons mannen toch een soort Terra Incognita.' '...' 'Onbekend terrein, bedoel ik.' 'Ach, wat zit je nou toch weer dom te lullen, Oxysept. Als je maar een goede terreinwagen hebt, kun je overal komen! Ja toch?' 'En die heb jij?' 'Ja natuurlijk, man! Wat dacht jij dan? En bij extra grote hobbels zet ik gewoon de vierwielaandrijving aan!' 'Hehehe... Ouwe rups!' 'Over wagens gesproken... Ik was dus nog geen minuut met die tjik aan de praat, toen ze vroeg of ik een lease-auto had.' 'Goedverdoeme, na één minuut?' 'Ja, de hele lijst werd afgewerkt. Eerst wilde ze weten wat voor werk ik deed, of dat een beetje verdiende, waar ik woonde en toen dus de auto. O nee, dat kleedde ze nog een beetje geniepig in, ze vroeg: "staat je lease-auto hier in de buurt?"' 'Goedverdoeme, die liet er geen gras over groeien!' 'Inderdaad, maar daar kom ik later nog op. Enfin, ik wat over m'n baan en m'n auto verteld, een beetje meelullen, je kent dat wel.' 'Eigenlijk niet, maar goed. En toen?' 'Nou ja, toen begon ze allerlei zure verhalen op te hangen, over dat de Nederlandse man verdwaald was tussen confronterend zijn en een zacht ei, en meer van dat soort gezever.' 'Wat een ellende.' 'O ja, en ze was net weer single, na zeven jaar. En nu was ze op zoek naar een stoere Rambo die tegelijk lief was, zei ze.' 'Een Rambo die lief is? Wat moet ik me daar nou weer bij voorstellen? Een gespierde, halfnaakte man met een bandana om zijn kop die iemand neerschiet en daarna met zachte stem tegen het bloedende lijk zegt: "sorry dat ik zo lang niks van me heb laten horen. Hoe gaat het nu écht met je?"' 'Hahaha, ja, zoiets ja. Anyway, ik zei dus dat het mij geen flikker interesseerde hoe de Nederlandse man wel of niet was.' 'Duidelijke taal... Een Paalman waardig!' 'Inderdaad. Nou, dat viel wel in de smaak. We lulden zo een tijdje door, en na de laatste ronde vroeg ze of ik met haar mee wilde fietsen, aangezien we toch dezelfde kant op moesten.' 'Ja ja, naar de hel zeker. Ik hoop maar dat jij je fiets wat sneller terugvond dan ik de mijne?' 'Ja hoor, gewoon voor de deur. Dus wij naar haar huis. En ehrm... Wil je de rest ook nog horen?' 'Goedverdoeme, ja! 'Oké, dan schenk ik even koffie bij... Zo. Waar was ik?' 'Bij haar!' 'O ja, bij haar. Nou ja, we zaten een beetje op de bank, drankje erbij, wat semi-geile praat, je kent dat wel.' 'Eigenlijk niet, maar goed. En toen?' 'Nou ja, zoals dat gaat, hè. Op een gegeven moment begon ze een beetje over m'n buik te kriebelen en te vertellen dat ze een geschoren poes had en of ik misschie-' 'Goedverdoeme! Goedverdoeme! [bonk] Au! Heet! Goedverdoeme!' 'Ja, heet Goedverdoeme, dat dacht ik ook. Ik voelde mijn Geheime Deel al kloppen. Maar goed, ik heb een vriendin thuis, dus het werd tijd om af te ronden en weg te gaan... Ik wist alleen niet zo goed hoe ik dat stijlvol aan moest pakken.' 'Stijlvol? Jij doet toch nooit iets stijlvol?' 'Zeg Oxy, wie zat daar op die bank? Jij of ik?' 'Ehrm...' 'Juist. Maar gelukkig kreeg ik opeens een idee. Dat ik zei tegen haar: ik heb niet helemaal de waarheid verteld. Eigenlijk ben ik namelijk een schrijver. Daarom kom ik ook in De Kruising. Ik heb geen baan en al helemaal geen lease-auto. Ik leur wat met het manuscript van mijn eerste boek.' 'Jeumig! Hoe kwam je daar zo ineens op?' 'Nou, ik hield gewoon jou en jouw levensstijl in gedachten, Oxy. Ik heb bijna nooit geld, zei ik daarna dus. En ook dat ik af en toe wat uiro's verdiende met het schrijven van artikelen voor kranten en tijdschriften, zodat ik weer naar het café kon.' 'En geloofde ze het?' 'Ja hoor... Het werkte prima. De stemming was er ineens behoorlijk uit bij haar.' 'Dus als ik het goed begrijp, werd ze agruizig zo gauw jij jouw leven verving door het mijne.' 'Inderdaad, ja. Ze vond alleen wel dat ik er wat netjes uitzag voor een schrijver. Maar toen vertelde ik gewoon dat ik toevallig net van een bruiloft kwam. Meestal loop ik rond in een oude leren jas en een spijkerbroek met een gat erin, zei ik. Toen was het klaar. Ik kon meteen vertrekken.' '...' 'Ben je er nog? Oxysept? Hallo? Ouwe rups?' [ Maar wat is het? ] |