Een authentiek erotisch gevoel

 Eerder gepubliceerd als column in Playboy #03/2022

Omdat ik alle kattenfilmpjes op de YouTube had gezien, keek ik via NPO Start achter elkaar de vierdelige documentaire Seksengelen. Voor de dyslectische lezer: die titel moet je lezen als Seks-engelen, niet als
Seks-en-gelen, want een documentaire over seks en Chinezen zou natuurlijk veel meer dan vier delen in beslag nemen, zoveel zijn er van die rakkers.

In Seksengelen worden vier jonge, Nederlandse vrouwen gevolgd die sekswerk doen. Ze hebben allemaal hun specialiteit: de een is sm-meesteres, de ander kan exotisch dansen, weer een ander heeft koffers vol seksspeeltjes en er is ook een vrouw die 'The Girlfriend Experience' aanbiedt. Ik vroeg me af wat dat betekent - waarschijnlijk dat ze een half uur te laat op de seksdate komt omdat ze thuis voor de spiegel T-shirtjes stond te passen en dat ze daarna een uur zeurt over haar moeder die haar verstikt, haar beste vriendin die alleen maar aan zichzelf denkt en het conflict met haar 'leidinggevende' op haar kantoorbaan. Dat is dan 200 euro, bedankt.

Tijdens het kijken van aflevering 1 raadpleegde ik de Wikipedia en kwam erachter dat ik het weer eens mis had. De term 'The Girlfriend Experience' betekent dit: De prostituee probeert een authentiek erotisch gevoel te doen ontstaan, waardoor het besef dat het om prostitutie gaat naar de achtergrond verdwijnt. Een authentiek erotisch gevoel, dat willen we allemaal wel doen ontstaan, dacht ik, en keek nog eens goed naar de engel die deze dienst in haar pakket had. Hoewel ze me een jaar of vijfentwintig leek, was haar pseudoniem als sekswerker 'Lorena Lolita'. Lolita, waarom ook niet - ik noem mezelf ook weleens 'jongen', terwijl ik al met één been in het graf sta.

Er was veel vraag naar The Girlfriend Experience, ontdekte ik tijdens aflevering 2 - sommige mannen die een sekswerker boekten ging het zelfs meer om het menselijk contact dan om de betaaldaad. Dat is waar ook, dacht ik, menselijk contact, dat was ik helemaal vergeten tijdens deze derde, vierde of vijfde lockdown. Nu mijn stamcafé weer eens is gesloten, spreek ik behalve de zelfscankassa van de Albert Heijn bijna niemand meer. Hoe zou het toch met mijn collega-stamgasten gaan? Lagen ze net als ik elke nacht op de bank naar BoJack Horseman te kijken, de fles Highland Park-whisky binnen handbereik?

Ik besloot cafévriendin A. te sms'en. Hoeveel nachten hadden we niet aan de bar gezeten, gesprekken voerend over dit en over dat en over zus en over zo? Zou ze het derde, vierde of vijfde lockdownleven ook zo saai vinden? Ik pakte mijn Nokia 3310, typte Pff... Saai he? en drukte op send. Aflevering 3, en Lolita liep weer eens naakt door het beeld. Inmiddels was ze mijn favoriet van de vier: ze zag er leuk uit en had voor zover ik het kon beoordelen een goed karakter. Ik hoopte dat ze zomaar tegen de documentairemaakster zou zeggen dat ze weleens The Boyfriend Experience zou willen hebben met een boy die elke nacht op de bank naar BoJack Horseman ligt te kijken, een fles Highland Park-whisky binnen handbereik.

Het was tijdens aflevering 4 dat mijn telefoon oplichtte: antwoord van cafévriendin A. Snel klikte ik op haar naam, de kwart seconde wachten leek wel een halve seconde te duren, toen verscheen daar eindelijk haar antwoord: Wie is dit?

Ik legde mijn telefoon weg en richtte mijn blik weer op mijn MacBook Air, waar de sm-meesteres met een feestelijk kwastje op de witte, lillende billen van een kleine man in latexpakje aan het slaan was. Een paar keer riep ik hun stopwoord 'genade', steeds harder, maar er was niemand die mij hoorde.

<< Vorige column | Volgende column >>



[ Maar wat is het? ]