Sonny Burnett is mijn naamEerder gepubliceerd als column in Playboy #04/2021Terwijl ik bezig was met het kleine beetje werk dat ik nog heb, zoemde mijn telefoon. Een nummer uit Utrecht. Ik nam op - misschien is het wel nieuw werk, dacht ik, maar nee, het was de Nederlandse Energie Maatschappij die mij voor de derde keer deze week een mooie korting op mijn energierekening mocht aanbieden. De eerste keer was ontaard in een ruzie over wie er nu eigenlijk mijn energieleverancier is (volgens mij de firma Eneco, volgens hen 'een groot Japans bedrijf'). Na dat gesprek kreeg ik een voicemail van ze, dat ik net was gebeld door de Nederlandse Energie Maatschappij en dat ik me in moest schrijven bij het bel-me-nietregister, dan zou ik ik niet meer worden gebeld door de Nederlandse Energie Maatschappij. Toch een beetje alsof je op straat in elkaar wordt geslagen waarna de agressor een visitekaartje van een persoonsbeveilingsbedrijf op je nog nareutelende lichaam legt. Op de achterkant heeft hij geschreven: Tip! Echt goed en niet duur! Bij de tweede keer had ik gezegd: 'Wat maakt mij die paar tientjes korting uit, we gaan toch allemaal dood', maar dat had niet het effect dat het bij andere telefonische spammers wel heeft (meestal een beteuterd: 'Ja, als u het zo bekijkt...' [stilte]). Nee, de vrouw van de Nederlandse Energie Maatschappij praatte opgewekt door, net als de man van vandaag, die zich had voorgesteld als 'Midas'. Ach, had ik bij mijn acquisitieactiviteiten maar 1/1000e van de vasthoudendheid van Midas en zijn collega's, ik zou omkomen in het werk. Als we de Nederlandse Energie Maatschappij de coronavaccinatie laten regelen, is binnen een maand de hele Nederlandse bevolking ingeënt - inclusief alle mensen die dat pertinent niet willen. Midas was een schuilnaam, nam ik aan. Waarschijnlijk wilde hij ermee verwijzen naar de koning die alles wat hij aanraakt verandert in goud, maar het kon ook de bekende besnorde bioloog of de Grote Boze Wolf zijn. Een wat onduidelijke schuilnaam, maar begrijpelijk dat-ie er een had - ik zou zelf ook een schuilnaam gebruiken als ik voor de Nederlandse Energie Maatschappij zou werken. Niet Midas, maar meer iets als, eh, Sonny Burnett. Goedemiddag mevrouwtje, u spreekt met Sonny Burnett, is uw man thuis? Ik mag hem een mooie korting aanbieden op de energierekening. Intussen tetterde Midas nog steeds in mijn oor. Ik stond op, liep naar mijn stereo-installatie en legde mijn telefoon voor de linkerbox zodat Midas naar Radio 10 kon luisteren. Hij had geluk, het was kwart over vier en het programma Somertijd was net aan zijn dagelijkse dosis moppen toe. Kon Midas ook eens lachen. Maar Midas kon er niet om lachen: een kwartiertje later had ik een lange voicemail waar niets op stond, alleen zacht gewauwel van tientallen medewerkers in het callcenter van de Nederlandse Energie Maatschappij. Wat voor mens moet je zijn om een dergelijke baan vol te houden? Een mens zonder ziel, denk ik. 's Avonds komt Midas thuis in zijn appartement in Hoofddorp waarin alleen een bank, een glazen salontafel en een enorme flatscreen staan. Boven de flatscreen hangt een poster van zijn grote held: de duivel. Midas trekt een energydrink open, selecteert een slechte Netflix-serie en denkt aan zijn vriendin die hem vorige maand heeft verlaten omdat ze er niet meer tegen kon dat hij voor de Nederlandse Energie Maatschappij werkt. Hij heeft haar vanochtend geappt of ze vanavond kunnen bellen, maar ze heeft niet geantwoord. Tegen achten gaat de telefoon, Midas springt overeind, ziet dat het een nummer uit haar nieuwe woonplaats is en drukt op beantwoorden. Het is de Nederlandse Energie Maatschappij die hem een mooie korting op zijn energierekening mag aanbieden. << Vorige column | Volgende column >> [ Maar wat is het? ] |